Ο Αλέξανδρος Διονάτος διδάσκει θεωρητικά στο ωδείο Athenaeum.
Γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά με
τον Παναγιώτη Αδάμ, σύνθεση με τον Ιωσήφ Παπαδάτο και πιάνο με τον Reima Raijas. Είναι κάτοχος των μεταπτυχιακών τίτλων “Σύνθεση φωνητικής και ενόργανης μουσικής” του Ιόνιου Πανεπιστημίου και “Ιστορική και συστηματική μουσικολογία” του ΕΚΠΑ, και υποψήφιος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ· η διατριβή του έχει θέμα “Η φούγκα στο β΄ ήμισυ του 18 ου αιώνος (1750-1800): Συστηματική και αναλυτική προσέγγιση του οργανικού και φωνητικού ρεπερτορίου, καθώς και των σχετικών θεωρητικών πηγών”.
Ασχολείται με τη χορωδιακή μουσική, και έχει υπάρξει εξάρχων φωνητικών και οργανικών συνόλων, μεταξύ άλλων των Ad Libitum και Compagnia dei Gelosi. Έχει διδάξει σε πληθώρα σεμιναρίων και ημερίδων, και έχει παρουσιάσει αναλύσεις μουσικών έργων από το μεσαίωνα μέχρι τον 20 ο αιώνα. Διδάσκει ανώτερα θεωρητικά και ασχολείται με την υφολογικά ενήμερη διδασκαλία της αντίστιξης και της φούγκας.
Έχουν δημοσιευτεί οι μελέτες του «Τεχνική και επιρροές στο έργο του Claude Debussy» (Πολύτονον 25, 27 και 28, 2007-2008), «Οι φορείς της μουσικής εκπαίδευσης στο ιταλικό μπαρόκ. Οι παραδοσιακές πρακτικές και οι νέοι θεσμοί: τα βενετικά ospedali και τα ναπολιτάνικα conservatorii» (Πολυφωνία 32, 2018) και η «Η παράδοση της διπλής φούγκας κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου αιώνος και οι μεταπλάσεις της, με ιδιαίτερη αναφορά στα ισπανικά intentos», Πρακτικά του 14 ου Διατμηματικού Συνεδρίου Μουσικόλογίας, Άρτα, Νοέμβριος 2022. Ανέκδοτες μελέτες: Igor Stravinsky, Agon: Μία μέτρο προς μέτρο Ανάλυση (2001) και Witold Lutosławski, Jeux Vénitiens: Οι συνθετικές τεχνικές με έμφαση στην Αλεατορική Αντίστιξη’ (2008).
Στην μουσική εργογραφία του περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, τα έργα: In Memoriam, Three Sketches for Five Instrumentalists (2001), Wishes for τhe Clothes of Heaven, για βαρύτονο και πιάνο σε ποίηση Yeats (2003), Reflections of Red, για 9 κιθάρες (2008), Θρήνος, για κουαρτέτο εγχόρδων (2016), In Memoriam Patris (2016), Τα Ελεγεία και τα Ειδύλλια. Τρία πεντάφωνα μαδριγάλια σε ποίηση Κ. Χατζόπουλου (2017), Ζόφος και Φως, για σεξτέτο πνευστών, πιάνο και τύμπανα (2017).